زندگی نامه استنلی کوبریک

استنلی کوبریک، نامی که در دنیای سینما به شکلی ماندگار و درخشان به یاد می‌ماند. او یکی از بزرگترین کارگردانان و تهیه‌کنندگان فیلم در تاریخ هنر خواهد بود. زندگی استنلی کوبریک پر از راز و رمزهای هنری، خلاقیت بی‌انتها و جستجوی پیوسته برای نوآوری بوده است.

او با استفاده از دیدگاههای منحصربه‌فرد خود، به خلق اثرهایی بی‌نظیر و غیرقابل فراموش پرداخت. در این مطلب، با داستان زندگی استنلی کوبریک و عشق او به هنر سینما، به بررسی دنیای جذاب این مغز هنرپیشه خلاق و نابغه خواهیم پرداخت. اگر شما نیز به دنبال کشف عمق هنر و زندگی یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های صنعت سینما هستید، این مطلب را تا انتها بخوانید.

دوران کودکی

استنلی کوبریک در تاریخ ۲۶ ژوئیه­ی ۱۹۲۸ میلادی (۴ مرداد ۱۳۰۷ شمسی) در منهتن، نیویورک، به دنیا آمد. او اولین فرزند ژاک کوبریک و گرترود بود. در سال ۱۹۳۴ میلادی (۱۳۱۳ شمسی)، پدر و مادرش برای دومین بار، دختری به نام باربارا را به دنیا آوردند که خواهری عزیز برای استنلی بود.
پدربزرگ ها و اجداد استنلی از یهودیانی بودند که از اتریش مهاجرت کرده و در آنجا سکونت گزیدند. پدر استنلی، ژاک کوبریک، یک پزشک موفق و محبوب در زمان خود بود و توانست زندگی خوبی را برای خانواده خود فراهم کند.
زمانی که استنلی متولد شد، خانواده اش در آپارتمانی در خیابان کلینتون ۲۱۶۰ در برانکس ساکن بودند. پدر استنلی، ژاک، به فرزندش علاقه زیادی داشت و او را با محبت و مهربانی فراوان بزرگ کرد. او به استنلی در سن ۱۲ سالگی شطرنج را آموزش داد و علاقه استنلی به این بازی ورزش فکری آغاز گردید. استنلی به شطرنج طوری علاقه پیدا کرد که حتی در بزرگسالی هم با آن سرگرم می‌شد.
در تولد ۱۳ سالگی استنلی، او یک دوربین عکاسی به عنوان هدیه از خانواده‌اش دریافت کرد که علاقه‌اش به عکاسی را بیشتر کرد.
از خواندن زندگینامه استنلی کوبریک می‌فهمیم که داشتن یک خانواده حامی و فوق‌العاده برای او تأثیر زیادی در تربیت و پیشرفتش داشت.

زندگی شخصی و خانوادگی

استنلی با توبا متز که دختری زیبا و جوان بود و در دهکده گرینویچ نیویورک زندگی می‌کردند ازدواج کرد. اما به تدریج پس از ساخت فیلم "هراس و هوس"، رابطه آنها تنش‌هایی داشت و استنلی تصمیم گرفت از او جدا شود.

بعد از جدایی از توبا، استنلی با روت سوبوتکا، یک رقصنده اتریشی، ازدواج کرد. این تصمیم در بخشی از زندگینامه استنلی کوبریک و برخی از منابع اینگونه ذکر شده که یکی از دلایل این ازدواج امکان استفاده از روت در فیلم "بوسه قاتل" بوده است. این فیلم نیز یکی از فیلم‌های کوتاه استنلی بود که مدت زمان آن کمتر از یک ساعت بود و مورد توجه قرار گرفت.
استنلی پس از جدایی از همسر دومش، با کریستین ازدواج کرد. آنها دو فرزند به نام‌های انیا و ویویان داشتند.

آغاز فیلم سازی

در زمانی که استنلی کوبریک هنوز به عنوان یک فیلمساز مشهور شناخته نشده بود، دوستش الکس سینگر به او پیشنهاد داد فیلم کوتاهی بسازد. استنلی این پیشنهاد را قبول کرد و با استفاده از پول خود، فیلمی به نام "فیلم روز نبرد" ساخت.
اگرچه فیلم کامل ساخته شده بود، اما پخش کننده‌ی فیلم از ادامه همکاری با استنلی منصرف شد و فیلم را پخش نکرد. این رویداد می‌توانست استنلی را ناامید کند، اما او درباره‌ی این اتفاق اینگونه نوشت: "این پیشامد هیچگاه من را ناامید نکرد. پس از آن، فیلم را با قیمت ۱۰۰ دلار به شرکت دیگری به نام آرکی او فروختم."
با این تجربه، استنلی نشان داد که حادثه‌ها و ناامیدی‌ها نمی‌توانند او را از راهش منحرف نکنند و او توانست با انگیزه و اصرار خود، از این تلخی‌ها عبور کند و به موفقیت‌های بزرگی دست پیدا کند.
بعد از تجربه‌های قبلی، استنلی کوبریک تصمیم می‌گیرد از کار در مجله لوک دست بکشد و به فیلمسازی بپردازد. و به این فکر افتاد که او می‌تواند فیلم دیگری بسازد.
تلاش‌های استنلی به نتیجه می‌رسد و او موفق می‌شود دومین فیلم مستند خود را با عنوان "کشیش پرنده" بسازد. در این بازه، تمامی هزینه‌های فیلمسازی توسط شرکت آرکی او تامین می‌شود و استنلی هیچ هزینه‌ای را پرداخت نمی‌کند.
او همچنین سومین فیلم خود را ساخت که اولین فیلم رنگی او پس از دو فیلم سیاه و سفید بود. این فیلم با نام "دریانوردان" ساخته شد و به عنوان یکی از فیلم‌های تبلیغاتی رزومه استنلی کوبریک به حساب می‌آید. این فیلم، با مدت زمان ۳۰ دقیقه، برای اتحادیه جهانی ملوانان ساخته شد.
استنلی کوبریک در طول زندگی خود فیلم‌های مستند بسیاری ساخت، اما متأسفانه بسیاری از آثار او از بین رفته‌اند و تنها فیلم "دریانوردان" و چند فیلم کوتاه دیگر از آثار او باقی مانده‌اند و امروزه در دسترس قرار دارند.
اولین تجربه­‌ی ساخت فیلم داستانی استنلی کوبریک
استنلی کوبریک هیجان زیادی را برای ساخت اولین فیلم داستانی خود، "هراس و هوس"، داشت. او مرتباً تمامی جزئیات و کارها را بررسی می‌کرد تا به صورت بی‌نقص و با برنامه‌ریزی مناسب به ساخت این فیلم بپردازد و هیچ مشکلی در اجرای آن پیش نیاید.
نویسنده داستان "هراس و هوس"، هوارد ساکلر نام داشت و او یکی از دوستان استنلی کوبریک بود. او در ابتدا شهرت زیادی نداشت، اما با گذشت زمان و نوشتن داستان‌های بسیار خوب، به شهرت رسید و مورد تحسین قرار گرفت.
در داستان "هراس و هوس"، گروهی از سربازان در یک جنگ خیالی قرار دارند و در پشت خطوط دشمن به دام افتاده‌اند و راه فراری ندارند. این فیلم در آن زمان توجه و استقبال مخاطبان را جلب کرد، اما موفقیت تجاری بزرگی نداشت.
با پیشرفت استنلی کوبریک و شهرت او به عنوان یکی از بزرگترین کارگردانان، "هراس و هوس" دوباره به نمایش درآمد، اما استنلی این فیلم را به عنوان اثری از یک کارگردان تازه‌کار معرفی کرد.
اولین فیلم حرفه ای استنلی
در زندگینامه استنلی کوبریک آمده است که الکس سینگر، طرفداری از فیلم‌های وی، او را به یک تهیه‌کننده جوان به نام جیمز بی هریس معرفی کرد. آشنایی استنلی کوبریک با جیمز بی هریس، تولید آثار زیبایی را به همراه داشت.
این دو شخص پس از آشنایی، رابطه دوستی قوی را برقرار کردند و تا پایان زندگی‌شان، این رابطه دوستانه برقرار بود.
آنها شرکتی به نام هریس کوبریک تشکیل دادند و این شرکت مسئول تولید سه فیلم بعدی استنلی کوبریک بود.
این دو دوست حقوق کتاب "شکست" اثر لیونل وایت را به طور کامل خریداری کردند و سپس بر اساس آن یک فیلم ساختند. استنلی کوبریک همراه با جیم تامپسون این کتاب را به یک داستان جالب تبدیل کردند.
آنها داستان را درباره یک مسابقه‌ای که در حال برگزاری است و سرقتی از آن صورت می‌گیرد، نوشتند و پایان ترسناک و غم‌انگیزی را برای آن در نظر گرفتند.
اولین فیلم حرفه‌ای استنلی کوبریک، فیلم "کشتن" بود که به خوبی اهداف استنلی را دنبال کرد و بازیگران حرفه‌ای در آن حضور داشتند و داستان را به صورت غیرخطی اجرا کردند.
تولید و تهیه کنندگی این فیلم باعث شد تا منتقدان به آن توجه کنند و نظر خود را درباره این فیلم بیان کنند.
شروع همکاری با استودیو جدید

بعد از ساخت فیلم "کشتن" که توجه بسیاری را به خود جلب کرده بود، استنلی کوبریک پیشنهاد ساخت یکی از دو فیلم پیشنهادی استودیوی مترو گلدوین مایر را دریافت کرد. از بین این دو داستان، او "رازهای آشکار" را انتخاب کرد.
این داستان نوشته یکی از نویسندگان آلمانی بود، اما استنلی کوبریک و استودیو به توافقی درباره ساخت این فیلم نرسیدند.
جوایز دریافتی استنلی کوبریک

استنلی کوبریک به علت ساخت فیلم‌های برجسته در دوران کاری خود، جوایز بسیاری را به دست آورد. در زیر لیستی از این جوایز آمده است:

• نامزدی اسکار فیلمنامه برای فیلم "غلاف فلزی".
• نامزدی اسکار کارگردانی برای فیلم "بری لیندون".
• نامزدی اسکار بهترین فیلم برای فیلم "بری لیندون".
• نامزدی اسکار فیلمنامه برای فیلم "بری لیندون".
• نامزدی اسکار کارگردانی برای فیلم "پرتقال کوکی".
• نامزدی اسکار بهترین فیلم برای فیلم "پرتقال کوکی".
• نامزدی اسکار فیلمنامه برای فیلم "پرتقال کوکی".
• برنده اسکار بخاطر جلوه‌های ویژه در فیلم "۲۰۰۱ ادیسه‌ی فضایی".
• نامزدی اسکار فیلمنامه برای فیلم "۲۰۰۱ ادیسه‌ی فضایی".
• نامزدی اسکار کارگردانی برای فیلم "۲۰۰۱ ادیسه‌ی فضایی".
• نامزدی اسکار کارگردانی برای فیلم "دکتر استرنجلاو".
• نامزدی اسکار فیلمنامه برای فیلم "دکتر استرنجلاو".
• نامزدی اسکار بهترین فیلم برای فیلم "دکتر استرنجلاو".

وفات استنلی کوبریک
استنلی کوبریک در سن ۷۰ سالگی پس از سال‌ها فعالیت و ساخت فیلم‌های بی‌شمار، به دلیل ایست قلبی در انگلستان درگذشت. او در سال ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ شمسی) این دنیا را وداع گفت و خانواده‌اش را برای همیشه ترک کرد.
از استنلی کوبریک بیشتر بدانید
در زمان نوجوانی، استنلی کوبریک علاقه زیادی به موسیقی جاز داشت و این سبک را بسیار دوست داشت. همچنین به نوازندگی موسیقی درام علاقه داشت و از آن لذت می‌برد.
در سن ۱۳ سالگی، پدر استنلی به او هدیه‌ای داد که عاملی برای پیشرفتش شد. این هدیه یک دوربین عکاسی بود و استنلی با استفاده از آن، عکاسی را آغاز کرد. وی با دوربین خود به دبیرستان رفت و عکاسی را به صورت رسمی در مدرسه انجام داد. معاونان و مدیران مدرسه او را تشویق کرده و لقب "عکاس رسمی مدرسه" را به او دادند.

بعد از فارغ التحصیلی، استنلی تعدادی از عکس‌های خود را که با دوربینش گرفته بود، به مجله‌ای نیویورکی به نام "لوک" ارسال کرد. او همچنین در همین دوران به صورت حرفه‌ای شطرنج بازی می‌کرد.
با فروش و ارسال عکس‌های خود به مجله "لوک"، استنلی به عنوان یک خبرنگار تمام وقت در این مجله کار کرد و به مدت ۶ سال در آن مشغول بود. او با استفاده از دوربین، عکس‌های بسیاری از مناظر و وقایع آمریکا را ثبت کرد.
سخن آخر
استنلی کوبریک، با ایجاد آثاری که همیشه در ذهن و قلب مخاطبان خود به یاد می‌مانند، نشان داد که هنر و سینما قادرند ما را به دنیایی جدید و تازه ببرند. او با استفاده از تکنیک‌های نوآورانه، تصاویر زیبا، نمادها و پرسش‌های اساسی، تحولی بزرگ در هنر سینما ایجاد کرد.

هر یک از آثارش نشان دهنده عشق و علاقه‌ای بی‌پایان به هنر بود و او را یکی از بزرگترین نوآوران صنعت سینما در تمامی زمان‌ها ساخت. همچنین، در هر یک از فیلم‌هایش، پیام‌های اجتماعی، فلسفی و انسانی عمیقی به مخاطبان خود منتقل می‌کرد.

لینک کوتاه : https://award.family/wf/102